Ambulans seslerinin getirdiği umut…
Hatay’a vardığımızda gün doğumuna daha birkaç saat vardı. Şehir karanlığa gömülmüştü. Göz siyaha alışmıyor. Hep bir ışık beklentisi… Gün doğmaya başladığında nerede olduğunu, ne olduğunu fark ediyor insan. Şehrin her yanı enkaz, her enkazda büyük bir acı. Sıradan bir günde içinizi ürperten ambulansın o acı çığlığı burada umudun sesi… Ambulans sirenlerini açmışsa, herkes biliyor ki…